Pensacola, wings of gold!

Hi there ya'll,

Op deze eerste woensdag van de vakantie zijn we weer als altijd bijtijds wakker maar dit keer is dat wel handig. Vandaag staat op het program naar Pensacola Naval Air Station te rijden, op zo'n 2 uur rijden vanaf onze condo/appartement. Hier bevind zich het Museum of Naval Aviation, waaraan we overigens de vorige keer ook al een bezoek hebben gebacht en waar Cor zijn hartje kon ophalen aan de vliegtuigen en ik aan de mannen in die mooie navy-, en marinesuites.

Vandaag gaan we met een ander doel namelijk het bijwonen van de training van "The Blue Angels" , het demo-team van de US Marine, die  jongens die vanaf die grote vliegdekschepen hun take-offs & landings doen.  Voor mij komen meteen de herinneringen aan de tv-serie Pensacola Wings of Gold naar boven, misschien bij enkele van jullie ook wel, nou het ziet er daar ook echt zo uit. Naast de basis ligt ook echt zo'n wijk waar de mensen die vliegen met hun gezinnetjes wonen. Voor Cor is het ook weer een beetje terug in de tijd dat hij op de vliegbasis werkte.

Het blijft toch een beetje vreemd dat je na dik 2 uur rijden relaxed uit de auto stapt en je hand niet omdraait voor zo'n ritje en in Nederland wat langer nadenkt over dit aantal kilometers. Maar eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming weten we niet wat we zien, er waren nl meerdere mensen op het idee gekomen hierheen te gaan, iets wat wij toch niet echt bij hebben stilgestaan. Het liep weer eens echt Amerikaans gesmeerd met die mensenmassa van het parkeren tot aan het klaarzetten van de baseball-stoeltjes die je daar voor $ 3 kunt lenen. Iedereen wacht netjes op elkaar of je nu bij de stoeltjes, de flessen water en Gatorade of bij de dixie-wc staat, heerlijk!

Nadat we ons plekje aan de runway ingenomen hebben, is er ook al een soort van stadionspeaker aan het woord die al de vrijwilligers voorstelt en de regeltjes uitlegt. Uiteraard wordt er diverse malen gewaarschuwd toch zeker goed te drinken want het is daar op het asfalt natuurlijk nog veel warmer, de zon klets dan ook op onze ruggetjes maar we zijn netjes "ingepakt" dus buiten het feit dat je er een beetje weg zit te zweten, zitten we er met de flesjes drinken prima.

De training begint met het voorstellen van de captain, boss, the number 1 en de rest van zijn crew, the numbers 2 till 7, geweldig hoe het  publiek hierop ook weer reageert, het lijkt wel een belangrijke sportwedstrijd!  Dan hoor je the captain door zijn boordradio praten, het teken dat de training begint, wat je dan ziet, is meer dan indrukwekkend, wat een "show", de ene routine na de andere, en ook weer netjes uitgelegd wat er te zien is, en waar de vliegeniers vandaan komen.Je weet niet wat je ziet. Natuurlijk hebben wij dit wel een keer bij een open dag of luchtshow live of op tv gezien maar erbij zijn en het geluid horen, wat een spektakel, en wij maken dat mee!!!! De loopings,ondersteboven vliegen, het over en onder elkaar door vliegen op kleine afstand, en vooral ook het klimmen naar grote hoogte en dat ineens uit elkaar vliegen, in een woord adembenemend, het was zelfs een paar keer slikken kan ik jullie wel vertellen. Al met al duurde de training een klein uurtje maar nu ik het zit te vertellen krijg ik weer het kippenvel op mijn armen. Uiteraard was er na afloop ook de nodige merchandise te koop en hebben we een badlaken gekocht, gewoon omdat ik daar toch al naar aan het zoeken ben en deze niet voor de hand-liggend is.

Na de training nog even in het museum een klein hapje gegeten en weer langzaam op de weg terug gegaan. Starbuckske onderweg en meteen besloten door te rijden naar Seaside, het plaatje waar we eerder al waren. Dit omdat het er in het laborday-weekend zo druk was dat we geen mooie foto's konden maken toen. Das nu wel gelukt, er was echt niks te doen, heerlijk.

De avond doorgebracht op het balkon want het blijft hier heerlijk vertoeven, en oja we hebben ook nog een hapje gegeten, niet in Seaside wat aanvankelijk de bedoeling was, maar toch maar naar Outback teruggegaan.

Al met al een dagje om weer in ons koppies op te slaan want zoiets maak je toch niet veel mee.......vanuit hier weer veel groeten en tot bij het volgende verslag.

C&H